aşk bu mu, sevda bu mu, hayat bu mu?

günlerden cumartesi.
2015'in son cumartesisi.
içim üşüyor, ıhlamur yaptım iyi gelir diye, iyi gelir mi bilemedim.
son 5 gün yeni bir hayata başlamak için, kendime verdiğim sözleri tutmak için.
değmiyor demi, kimse için değmiyor.

geçenlerde şöyle bir yazıya denk geldim, diyor ki:

Vazgeçmek, zor olanı seçmektir aslında.. süründürmek değil, sürdürmemektir. kesmektir bıçakla tam ortasından.. bi daha arkaya bakmayacak olmaktır.. 

üstüne gitmekten, çabalamaktan, anlatmaya çalışmaktan dahası koşmaktan yorulduğun anda çıkar karşına ”vazgeçme” eylemi.. Biriktirdiklerini bir anda atmak zor gelir ilk zamanlarda.. biraz daha sürdürmek için sürünmeyi kabullenirsin.. bi müddet bata çıka devam ettirirsin.. sürünmeyi işkenceyle orantıladığın anda devreye bi mekanizma girer. zönk! diye bitirirsin.. ya da vazgeçersin.. 

vazgeçmek zor olanı seçmektir.. kararlılıktır, mantığın devreye girme durumudur.. duygusal bütün metaforlar bertaraf olmuştur.. vazgeçmek biraz bencillikse, çoğunlukla sencilliktir.. artık akıntıya kürek çekmeyecek olmaktır.. eksilirken çoğalmaktır.. gün ışığı çıkarmaktır perdenin bi ucundan..
bilirsin çünkü ” insan vazgeçebildiği şeylerin karşısında güçlü durur.”

her şey güzel olacak, çünkü bizler iyi insanlarız.
ve biliyorum ki bir kapıyı kapatan Allah bir kapıyı açacaktır, zamanı gelince en hayırlısını.