ben tükendim

hello everyone.

izin verin de biraz içimi çeke çeke ağlayayım

offf.

o kadar üst üste ki her şey. elimi neye atsam kuruyor sanki, baktım ademisyenlikten bi bok olmuyor, kadro filan yok yeter artık yetti canıma dedim ve kpss ye yöneldim,öğretmenlik için 79 gibi iyide bi puan aldım, çünkü daha %50 etkili olan alan var, alana göre bu puan iner de çıkar da, ki inşallah 80 in üstüne çıkar. alan sınavı da ne güzel bu ayın 24 ünde idi, ağustosun 20 sine ertelendi. çalış çalış gücüm kalmadı, ben tükendim artık.

 neyse eylülde atama olcak dediler, bu sefer sözleşmeli olcakmış, ve gittiğin yerde 3 yıl sözleşmeli olduktan sonra talep edersen  kadroya geçiyorsun ve  2 yıl da kadrolu orda kalıyorsun. yani toplam 5 yıl çakılı. neyse amenna dedik, ve dün resmi gazetede yayınlanana göre 4+2 yani 6 yıla çıkarmışlar ve mülakat getirmişler. sen öğretmen olmak için 3 ayrı sınava gir, gece gündüz çalış, 60 alanla birlikte mülakata gir arkan varsa atan. dün nasıl üzüldüm, düşünsene bi yere atanıon, sözleşmeyi 2 yıl sonra pes atsende 4 yıl boyunca başka kadroya giremion falan filan.. atansan bi dert (çünkü geri gelmek 6 yıl, sen yaşımı hesap et kaç olcak, bize evlilik çocuk her şey haram), atanamasam ayrı dert, zira o çok güvendiğim bursum durduruldu.

valla kafayı yemek üzereyim.

bursum diyom bursum, daha onca borç var benim ödeyeceğim, hele kredinin 3 ayı kaldı, nasıl da seviniyordum bitecek diye, sevinmek bana haram ya haram. lanet olsun.

dün neye üzülüyordum bu gün neye.

ama biliyordum, ülkenin durumu gereğince hep içimde bi korku vardı, işte yine felaket tellalı gibi bütün her şeyi üstüme çektim.

Allahım sen yardım et. gözümde yaş kalmadı sinirden..

ps: “Düzenim bozulur, hayatım alt üst olur diye, endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?” diyor Şems-i Tebrizi. Alalhım mucizene öyle muhtacım ki, sen ol de her şey güzel olsun.

zaman çabuk geç

ateş düştüğü yeri yakmıyor, kavuruyormuş.
her şey o kadar ani oldu ki, hala şok etkisindeyim.
nasıl analtsam nerden başlasam bilemiyorum, yazmak istiyorum beni rahatlatacak biliyorum.

salı günüydü, abim aradı......
hayatımda şok etkisi yaratan, ölsem de unutamayacağım günlerin sayısı artar oldu, bunlar hep büyümekten!

abimin eşi hamileydi, 1-2 haftaya hala olacaktım, o kadar az zaman kalmıştı ki, yavruyu kucağımıza almaya.o kadar az ki.o gün aradı abim, bebeğin hareketlerini hissetmemişler, doktora gitmişler, kalbi durmuş yavrumun..nedeni hala bilinmiyor, kan pıhtılaşması olabilir ya da başka bir şey. kesin hiçbir şey yok..hamile olduğunu bebeğimiz olcağını duyduğum an, günler geçti.. geçti... harekettleri hissetmemiz... ona alınan her şey, ama yavrumuz gün yüzü görmedi, melek oldu. nasıl bir acı allahım bu, ben halayken dayanamıyorum, babası, anası nasıl dayanacak..Allahım sabrını veriyor elbet, ama zaman geçmiyor resmen..

öyle güzel bir bebekti ki, maşallahı vardı boyu kilosu duruşu...Allahım onu kendi için yaratmış, bizden daha çok sevmiş ve almış. bunun başka hiç bir açıklaması yok. 28 hazirandı melek olduğunda, 1 temmuzda toprağa verdik yavrumuzu, hem cumaydı hem kadir gecesiydi..
canımızdan can gitti dün..her şey zor da evlat acısı bi ayrı zormuş. abimi yengemi o halde görmek yakıyor beni, güçlü olmaya çalışıyorlar, şükür öyleler de, ama. ama işte...

 bugün bi yerde okudum, diyor ki:

"her acının adı vardır, insanın babası ölür yetim, annesi ölür öksüz, eşi ölür dul olur.
her biri büyük acılardır, ancak evlat acısına isim bile konulamamıştır.
kısacası tarifi imkansızdır.
adsızdır.."

Allah sabrını veriyor, Allahım verdi, Allahım aldı.nasipten ötesi yokmuş, buymuş kaderimiz, Allah onu melek yaptı, onları da melek anne ve babası..

hasret kaldık mis kokuluya. ama sabrediyoruz. Allahım en doğru zamanda sağlıklı sihhatli evlatlar nasip etsin başta abimgile ve tüm isteyen ailelere.. o kadar zor ki, karnın dolu gidip elin boş dönmek hastaneden, o kadar zor ki senin odanda ses yokken yan odalardan bebek çığlıklarının duyulması.. o kadar zor ki ekranda yeni doğan bebeklerini görmek. şükür ki ölen bebekleri o ekrana koymuyorlar..çok zor, çok acı, tarifsiz..