yüreğim ağrıyor

demiştimya hani, aklım çıkıyor da o aklımdan çıkmıyor diye.
bir gün oluyor yok yok aramızdaki bu geyik muhabbetinden başka bir şey değil diyorum, bir gün oluyor acaba benim nasibim o mu diyorum.
bi gün çok yakın bana bi gün çok uzak.
ama bugün çok uzak.
ama dün çok yakındık, sanki hayatımda gibi, sanki eşim oymuş gibi, sanki bana ait gibi.
oysa bugün çok uzak.
çünkü o gidiyor.
o hayallerini gerçekleştirmek adına gidiyor.
onun adına çok mutluyum, çok.
her şeyden önce benim çok değerli bi arkadaşım.
ama gel gör ki elim ayağım bi tuhaf oldu.
ben hangi ara bu kadar bağlandım, yoksa aşık mı oldum. yok yaaşk değil bu. başka bir şey.
hayranlık mı desem. bu da doğru olur.
zamanı geriye döndersek, beni cidiye al dediğinde onu ciddiye alsam bir şeyler değişir mi?
sanmam.
kaderde yoksa yoktur.
ama yüreğim ağrıyor, acıyor, çırpınıyor...

ps: eminim ki şu an çok mutlusundur, hep mutlu ol. isterim. şu an ki durumumu inşallah hiç bir zaman öğrenemezsin. yolun bahtın aaçık olsun.

hadi inşallah

salı günü mülakatım var, stresten midir nedir midem bulanıp duruyor.
korkuyorum.
korkmamam gerek, kafamda hiç bir soru işareti olmaması gerek. kendimi yaradana öylece teslim etmem gerek. yapıyorum da bunu. sonra bir an geliyor kalakalıyorum öylece.
Allahım sen hayırlısını ver, sen güzel şeylerin olmasını mümkün kıl.

aklımdan çıkmıyor

aklım çıkıyor da o aklımdan çıkmıyor.
ne oldu, hangi ara böyle oldu?
bu kadar kolay kapılmamalıyım, hele ortada ciddi hiçbir şey yokken.
sevgili 'kalp' yapma etme, bak sonra yine olan sana oluyor.
ya biraz aklını başına al yahu.

güzel olacak

Olaylar olaylar olaylar...

Bu ara o kadar yoğunum ki. İyi ki de yoğunum yoksa katlanılır gibi değil insanlar, insanlarımız...

Malum kişi ile her şey bitti. Diceksin ki başladı mı? Tamam başlamadan bitti. Bildiğin geldi, hayatıma girdi, beni kendine alıştırdı ve sonra hoop die uzaklaştı.Öyle belirsiz bir durumdu ki, beni yoruyordu.Ömür törpüsüydü mübarek. Sorumsuz, rahat.. Neyse açtım telefon, bu anlamsız duruma son vermek istediğimi söyledim. Şükür bitti, gitti.Kafam rahat içim rahat..Şimdilik iyiyim, ya içinde bulunduğum durumdan dolayı idrak edemedim, ya da aşıyorum artık pek çok şeyi. İkinci seçenek daha yatkın sanki, artık yediğimiz kazıklar mıdır nedir, büyüyoruz..Alışıyoruz.

Okulda bir arkadaşım var, ne zaman başladı bilmiyorum ama aramızda bi geyik dönüyor bayadır. Benim hayatımda malum kişi varken (ki düşün benim karakterime ne kadar ters bi durum) onun da aklında exkız var olduğu için gayet rahatız biz de. İşte vay benimle evlen bak seni rahat yaşatırım. Vay nerdesin özledim seni. Hatta bu muhabbete bi kaç arkadaşımız da dahil. İşte siz ilerde evlenirserniz çok güleriz filan diyorlar. İkimizin tek ortak noktası çok çocuk istemek, o kadar :) Diyorumya ne zaman başladı aramızda böyle bir şey hatırlamıyorum..Neyse diyeceğim o ki, bu arada bana diyordu niye beni ciddiye almıyorsun, beni ciddiye al falan filan.Ama ben hiç ciddiye almadım onu. Ne biliyim alsam kendi kendime gelin güvey olup ötyle ortada kalmaktan mı korktum ki, Ay bilmiyorum valla. Ama o kadar alıştım ki bu muhabbete... Geçenlerde arkadaşıma  demiş ki  beni ciddiye alsın, nie almıyor, sonra diğer yakın arkadaşıma da demiş. İkiside biz de dahil herkes seni ciddiye almadık, senin geyik yaptığını sanıyorduk demişler.

Aklıma düştü ya hani bu durum, aklımdan çıkmaz oldu! Şans mıdır nedir, geçen hafta hemen her gün görüyorken, bu hafta sadece pazartesi gördüm onu. Hayır kendi hislerim ne alemde onu da bilmiyorum, o ne kadar ciddi onu hiç bilmiyorum. Onun arkadaşlığını kaybetmek istemiyorum, üzülürüm böyle bir şey olursa..Aramızda ne olacak zaman gösterecek, Allah ne veriyorsa hayırlısını versin..

Veeeeeeeeeee  beklediğim haber bu pazartesi geldi. O çok istediğim kurumun mülakatına girmeye hak kazandım. Nasıl mutlu oldum bilemezsin. Mutluluk, heyecan, korku..Asıl olay mülakatta.Bakalım nolcak. Ama içimde çok güzel bir his var. Güzel olacak. Güzel şeyler olacak artık!.