noksanlık

Hayatımda var mı yok mu bilmiyorum diyordum. Arkadaşlarıma kalsa 'siz' olmuşsunuz diyorlar, sahi bazen ben de 'biz' olduk diyorum. Sonra da diyorum ki bir şey eksik, bir şeyler var, adını koyamnıyorum ama bir şeyler var yolunda olmayan.

Bugün iki kez şu cümleyi kurdum: ''ben birinin hayatında boş zamanlarını doluran biri olmak istemiyorum'' ve sonra içinde bulunduğum durumun adını koydum..

'Ben onun önceliği olmak istiyorum. Ben onun hayatında arkadaşlarıyla aynı seviyede olmak istemiyorum. Ben bana verdiği değeri görmek istiyorum.'  Ne biliyim sevgililik böyle deği mi, ben mi yanlış hatırlıyorum..

Bir tuhaf duygu yoğunluğundayım.O zaman bu bana gelsin;

yağmur çiseliyor,
serez çarşısı dilsiz,
serez çarşısı kör
havada konuşmamanın, görmemenin kahrolası hüznü
ve serez çarşısı kapatmış elleriyle yüzünü
yağmur çiseliyor

Gençliğim gidiyor, tutamıyorum.

Oha ya, yine içim feci sıkkın. Bıraksalar da başım önümde ıssızlarda sessizce dolaşsam, ya da kimsenin beni bilmediği bi yerde alsam elime biramı, gelmişine geçmişine hatta hiç gelmeyişine içsem..İçsem ama kendimden geçmesem, kontrollü insanız vesselam.

off ki ne off, hayatım yine rayından çıkmış, altı üstü birbirine girmiş.
Seçtiğimiz hayatlar mı bunlar, seçtiklerimiz mi. Sanmam..

Ay remen dipteyim sondayım depresyondayım modundayım.

Biz yine yaradandan her şeyin hayırlısını dileyip mektubumuza son verelim.

Oldu o zaman hadi Muazzez Ersoy benim için söylesin, ben de ona eşlik edeyim: ''Kırılsın ellerim neye yarıyor? Gençliğim gidiyor, tutamıyorum..''

ahh benim..

Bi bayram daha böyle geçti, evde.. dizi kitap ikilisi ile aşk yaşayarak.Olsun halimden memnun ve huzurluyum. Seviyorum yalnızlığımı.

Bu ben beni yine bir yerlere sığdıramıyorum, yine yüreğim her yere dar.. Ben ki, içimde gezinmekten yorulmuş helak olmuşum. Bi mucize lazım bana, yoksa böyle yiyip bitirceğim kendimi. Hiç bir şeyden zevk alamaz oldum. Ne yediğimden, ne yaptıklarımdan, ne ailemden, ne arkadaşlarımdan, ne de bir süre önce yüzümde şebek bi gülümsemeye sebep olan ancak hayatımda olup olmadığını hala bilmediğim hayat arkadaşımdan. Depresyon dedikleri böyle bişey miydi? Aslında kendisine oldukça alışkınımdır ama, her yaşın depresyonu da farklı demek ki..

Gitsem, başka bi şehire gitsem, başka bi şehri yurt eylesem..Kendi ayaklarımın üstünde dursam, güçlü, kimseye muhtaç olmadan, alnım ak...

Hayırlısını diliyorum kendime.

 

ps: Lütfen artık güzel şeyler olsun, çok bunaldım zira.

Hayatımın olmayan akışı

Bugün de umutsuzluğumun dibi.

O eski halimden eser yok artık. Eski neşem, sevincim her şeyi benden aldılar. Bundan iki yılı aşkın bi süre önce o-nu hayatımdan çıkarınca sanıyordum ki, huzur dolu günler benim olucak.Oldu da. ama oldukça kısa da sürdü. İşin aslı bu huzursuluğun mutsuzluğun sebebi kendim olsam, kendi tercihlerim olsa bu kadar koymazdı. Ama şöyle bi bakıyorum da, en yakınımdaki insanların sorumsuzluklarının bedelini ödemem beni delirtiyor. İyice içinden çıkamaz bi hal aldı her şey. Bir de bunlara benim atanamam, işsizlik sorunsalı eklenince iyice depresif modda gezer oldum.. İşim olursa sanki her sorun çözülecek gibi geliyor, bilmiyorum öyle mi olur. Ama en azından kafamdan bu sorun atılmış olur. Allah'ım sen hayırlısı ile beni işime kavuştur ya Rabbim.

Hep aklımda aynı düşünce bu senem böyle olmamalıydı. Bu sene böyle olmamalıydı. Ne tuhaf o kadar boş zamanım var ki, ama bunu değerlendirecek param yok. Gün gelecek tam tersi olacak, olsun.Yeter ki beni tatmin eden, mutlu huzurlu düzenli bi işim olsun...

Bu resme facebook da rastlamıştım geçenlerde.  Emrah Serbes'in kitabından alıntı. Ne de güzel cuuk die hislerime tercüman oldu bilemezsin..

Ama insan hayatını birleştireceği eşini seçebiliyor demi? Ama işin özü o da değil. İnsan insanı tanıyamıyor. Her an farklı bir yönümüz ortaya çıkabiliyor. Bu yüzden aşk meşk bahane, saygı ve sevgi en önemlisi. Kadir kıymet bilen, senin gözünden yaş akınca içi giden, seni sen olduğun için seven, sahiplenen, düşünen, sen ile biz olamayı başarabilen biri çıkar mı karşımıza ? Biz yaradandan isteyelim de, gerisi O-na kalsın.

Kimse okumasa bile buraya bişeyler yazmak rahatlatıyor beni, düşün son bi kaç saattir ağlıyordum öyle, sebep çook bize :) şimdi biraz daha iyiyim.

Bir de hayatımda olup olmadığını bilmedğim biri var hayatımda. Tuhaf olan şu ki, gün geçtikçe ondan da soğuduğumu farkettim. Tabi bunun bir sürü sebebi var, hali hazırda zaten depresif olan tavrım, onun başlarda ilgimi çekmek için çabalaması ve şimdilerde pek yüzyüze görüşemiyor oluşumuz da olabilir. amann bilmiyorum, bilmek de istemiyorum.

Hayatımı olmayan akışına bıraktım...

hayaller diyorum, hayal olmaktan çıksa artık

Bugün 13 Temmuz 2015, Kadir gecesi. Ne güzel dualarım var bugün için, yüreğimin taa derinliklerinden gelen, öyle saf öyle temiz ki.. Böyle içim bi rahat bi huzur dolu ki, sonra diyorum 'hayırdır'. hay-r diyelim ha-r olsun. Allah her şeyin hayırlısını versin, yanımızda iyi insanlar olsun, kötüler hayatlarımızdan çıksın hatta hiç girmesinler.. Doğru yoldan şaşırtmasın bizi yaradan...Bugün çok güzel dularımla açıcam ellerimi semaya, Allah'ım 'kün' der ve her şey olur..Tevekkülle beklemedeyim..

Az önce baktım da KPSS de alan sıralamasında 365. yim. Atanır mıyım ki? bilmiyorum.. Korkuyorum bazen, hatta çoğu zaman. Ne olucak böyle diye. Bazen sanki hiç işim olmayacak gibime geliyor, sanki onca emek boşa gidecek..Sonra sağ olsun arkadaşlarım filan destek oluyorlar da biraz kendime geliyorum. Benim de iş konusunda kafamın huzura ereceği günler gelecek demi..Belki bi kaç ay içinde buraya iş ile ilgili anılarımı yazıcağım ha, olamaz mı :) olabilir..Gönlümün ne istediğini yaradan biliyor, hayırlısı..

Geçenlerde akademik kadro ilanına başvurdum, İstanbul'da. Hayalperest ben hemen tonla hayal kurdu. Ah hayaller hayaller, İyi ki varlar, zira gerçek yaşam pek bi acımasız..Ama artık hayaller diyorum, hayal olmaktan çıksa ve her şey gönlümüze göre olsa..

Kocaman bir ''amin'' diyoruz..Sevgiyle..

Yatarım kalkarım dilimde yüreğimde..

Bu sene pek çok şey kursağımda kaldı desem yeridir. Oysa ne de güzel hayallerim vardı. Hatta söylesem hayallerimi bende çalacaklar die içimde sakladım çoğunu. Sonra koca bir hüsran. Her şey boğazımda düğüm düğüm..

Öyle olmaması gereken şeyler yaşadım ki, daha yetmez mi dedim dahası geldi. Sonra kızdım kendime, ben kimdim ki, ne gelmişse başa 'hayırlısı için' dua ettim sonra..Daha çok yaradana yöneldim, daha çok şük-r eder oldum..

Allah'tan en çok istediğim 2 şey var bu ara (elbette sağlık sıhhat huzur her duamda mevcut her daim).. Yatarım kalkarım dilimde yüreğimde..Yaşadığımız bu maddi sıkıntıları hayırlısı ile atlatmak, ve o hayalini kurduğum işime en kısa sürede kavuşmak..

Diyor ki bir şiirde:           ''uyurum uyanırım, hep aynı şarkı.
                                       ne sesim eksilir, ne umudum biter.''

umudumuzun bitmemesi ümidiyle..

oha çüş yani

Bu başlık da bana pek yakışmamış olabilir, zira benim gibi hanım hanımcık bir kızın ağzına hiç yakışmadı farkındayım..ama gerçekten oha çüş yani. kaç yıl olmuş bloğa bakmayalı, daha doğrusu bakıp da birşeyler yazmayalı.

O dönemler hayatımı zehir eden birinin hayatındaydım, galiba ondan kaçmak için buraya sığınıyordum. Sonra tabiri caizse  ''öküz öldü ortaklık bozuldu'' atasözünü haklı çıkartarak herşeyden elimi ayağımı çeker oldum. Düşün elime bir yılı aşkın bi süre kitap dahi alamadım. Okuyamıyordum resmen. Değişik bi süreçti, zaman zaman yeri gelirse bahsedeceğim elbet.

Sanma ki şimdi de her şey yolunda, biri biter biri başlar sorunların...ama yine de Allah dermansız dertler vermesin.

^^ Gönlün 'he' demesi önemlidir..Kalbine huzursuzluk veren işi yapma. Çünkü hiç bir insan kalbinde huzur olduğu halde Allah'a isyan edemez. Kalp mühim bir delildir.^^  deniyor..Yaşadığım şu son dönemde daha bi sinirli, asi hatta isyankar oldum..Bu yeni beni sevmiyorum. Geçecek biliyorum neler geçmedi ki..

 Bloğuma ismini veren bu nefis Esin Afşar şarkısı ile şimdilik elveda ey okur. Sağlıcakla.