mutlu olmak gerekir demi, içimde tarifsiz mutsuzluk..yorgun ruhum bedenim. kaç gündür içimde tutmuşum her şeyi, bugün artık dayanamadım. önce gamzeme anlattım, anlattım ağladım durdum yine anlattım yine ağladım.bu küçük omuzlarımda bunca yük. bana ait olmayan bunca yük. güçlü biriymişim ben. evet artık bunun ben de çok farkındayım, Allah kaldırabileceğim kadar veriyor dertleri, kaldırıyorum. Yıpranıyorum, benden gidiyor, ama şükür kaldırıyorum. şükür. sonra geldim evdekilere çattıım, hayatımın bu noktada olmasına sebep olan baş kahramanına. daha ne kadar benden alacaksınız, okulda hoca, arkadaşlarım, evde sizler.. daha kaçınız nasıl sömürceksiniz beni. tükendim ya. bende insanım, yoruldum.sanki benim gelecek kaygım bitti, sanki ben çok rahatım, benim kafamda deli sorular, dünyam zaten bi milyon. ben bana doluyum zaten.yetmiyor en yakınlarım bana bunun yapıyor. kimi sevsem bunu yapıyor, yapmayın. görmüyorlar, kimse kendinden başkasını görmüyor, kimse beni görmüyor. diyorumya herkes var ama kimse yok diye.işte öyle. doldum işte, taşa yere göğe herkese her şeye bağırıp çağırasım var. göğsümde bitmek bilmeyen bi ateş, gözümde yaşlar.düşün 2016 çok güzel başladı, 2016 çok güzel gidiyor, her şey güzel olacak demiyorum şükür her şey güzel oluyor..ama.. amalarım var. 28 yaşındayım, 38 yaşının olgunluğuna sahibim. beni hayat değil, çevremdeki insanların bencillikleri bu hale getirdi.
sabrımın hat safhada sınandığı bi dönemdeyim galiba, ben işimi yaradana bıraktım. O biliyor, O görüyor. hani diyorya herkes 'sen çok iyisin' die, kul bunu diyorsa vardır yaradanımın bi bildiği. bu dur belki benim bu hayatta sınavım,belki de daha bitmedi sınavlarım, belki daha kötü günler belki daha güzel günler bizim olacak. vardır her şeyin zamanı. dünya dönüyor, zaman geçiyor. geçen sene akıttığım göz yaşlarım nerde, 3 ay önce aklımda olan insan nerde. zaman beni büyüterek akıp gidiyor. olsun, ailemle huzurlu sağlıklı olalım da her şey geçer. bu da geçer ya hu.
