Yazacak çok şey var ama yazmaya dermanım yok.
Günler hızla geçiyor, hislerim bambaşka hatta hissizim artık..
Şubat tan beri memlekete gitmeyeli 5 hafta oldu. Belki nisanda giderim ya da annemgil gelsin istiyorum. (Ev arkadaşım memleketine gitme durumu var, o giderse bir kaç günlüğüne bizimkileri getireyim diyorum) Gelsin görsünler yaşadığım yeri, hem onlara da değişiklik olur.. Bilmiyorum iste duruma göre şekillenecek bir şeyler.
Bazen tek yaşayim diyorum. Tek olmayı yalnızlığı seviyorum, istediğim arkadaşım ailem rahat rahat gelir diyorum. Bazen de girme masrafa şimdi, hala borç ödüyor kurtulamadın diyorum.. o kadar özeniyorum ki, borçsuz tasasız insanlara. Tabi ki şükür Rabbim'e. Kimseye muhtaç degiliz. Ben ne günler geceler atlattım şükür işime kavuştum da gücüm var ödüyoruz borçlarımızı. Elimi istedigime uzatabiliyorum, parasızlık ne demek çok ıyi bilirim, kendini sinirlamayı, sonra alirim demeyi ve almamayı da bilirim elbet. Şükür Allah'ima ki bu günleri gördük.🙏
Yüreğim o insan için atsın istiyorum, sabah onunla kalkayım gece onu anarak uyuyayım. Seveyim ama daha cok sevileyim. Fizikende mecazende dağ olsun bana. Dağ olayım ona.. Güveneyim gözüm kapalı, o var bana bir şey olmaz deyim. Onun çocuklarını doğurayım zamanı gelince. Göğsüne kafamı koyup film izleyeyim. Çayı bitsin mizmizlansamda getireyim. Sonra öpsün beni her şeyi unutayım. Eş olsun bana yoldaş, arkadaş, sevgili, ana baba. Diger yarım olsun. Şükür sebebim olsun. Allah ım sen vakti gelince nasip et Rabbim.. Artık -biz-olmamin sırası geldi mi ne🙏🙏🙏
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder