Sevdiğimi söylemezsem 'sevme' derdi beni boğar demiş Yunus.
Boğuluyorum, konuşamamaktan, dilimin ucuna gelen cümleleri yumruğumu sıka sıka içime atmaktan, kendime engel olmaktan, sınırlar çizip bu sınırlara uymak için resmen çaba harcamaktan..
Hangi ara bu denli bağlandım, hangi ara onu bu denli düşünür oldum..Bilmiyorum.
Beni hiçbir şey değil bu belirsizlik öldürecek, işte bu yüzden ipleri elime aldım.
İnsan tercihleri doğrultusunda yaşar, eğer yaptığın bir tercihi hata olarak nitelendiriyorsan, o zaman aynı durumdayken yaptığın ikinci tercihi hata olarak adlandıramazsın..Bu göz göre göre lades demektir.
Ve şu da bir gerçek ki 'Kendi değerini başka birine kanıtlaman gerektiğini hissettiğin dakika, kesinlikle ve şüphesiz yürüyüp gitmen gereken dakikadır.'
Nasıl desem, yoruldum. Artık kendime bunu yapmayacağım.
İşte bu sebeple ''zaten bana ait olmayan bir şey ya da biri'' nden vazgeçiyorum.
Bakalım vazgeçtiğim kadar mutlu olabilecek miyim ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder