Öyle bir yerdeyim ki

''Öyle bir yerdeyim ki;
Ne gitmesi mümkün,
Ne kalması...
Öyle bir yerdeyim işte.
Vazgeçmekle direnmek arasında,
Akla karanın tam ortasındayım.
Kaybetmenin arifesinde,
Yeni bir hayatın eşiğindeyim...
Kalsam canım yanacak,
Gitsem Hayatım.''

Bende durumlar tam da yukarıdaki gibi.  Öyle boktan bi yerdeyim işte. Bir belirsizliğin tam ortasındayım, böyle olmaması için çabalasamda, bir bakıyorum  kendimi 'netsizliklerde başrolde ' buluyorum, olmamalı bu.

Ben adamı alıyorum, yüreğimden çıkartıyorum, kenara hatta biraz daha öteye koyuyorum, mantığımı devreye sokuyorum, ona bağlanmamak için kendime engel oluyorum, ama o geliyor, geliyor, geliyor bir belirsizliğin içine atıyor, sonra kenara çekiliyor. Ne yapıyorsun sen? diye sormak istiyorum, soramıyorum. sorarımda, gerek yok.

Şimdi efendim şöyle oluyor, kafamda gerçekten koydum kenara, o benim arkadaşım, evet geyik meyik tamam, ama umutlanma, uzatma, üzülme die. Gayet de bu şekilde uzaklaştırdım aklımdan onu, ta ki düne kadar. Dün bana hep yakındı, en yakındı. Dışardan gözler bile bizi sevgili sanacak kadar yakındık. ama adı yok işte!!! Bana gelip benden hoşlanıyor musun diyebiliyor, ne soracaksan açık açık sor ben cevap veririm dememe rağmen, ses yok...Ne düşünüyüm ben ne anlayım yahu? İşte bi arkadaşım konuşacak onunla, artık olumlu olumsuz bi netlik istiyorum. 



Neyse ben yine onu şöyle kenara koyuyum, öteye...