anlatabilir miyim hissettkilerimi bilmiyorum, deneyeceğim sadece.
ben her gece şükrederek yatar, her sabah umutla uyandırdım.
son günlerde, nefes almak zor geliyor, sanki birileri yüreğimi eline almış, sıkıyor.
hep bi yürek çırpıntısı.
kafamda deli sorular, cevapsız.
keşkelerim, pişmanlıklarım, neden diye kızgınlıklarım.
zor geliyor, güçlü görünmek, dik durmak.
çünkü biliyorum ki ben yıkılırsam, ailem zaten... neyse
velhasıl kelam, yorgunum, güçsüzüm
yüreğim bi kuyuda çırpınıyor her şeye inat,
ama sonra yine o yürek sıkışması.
benim gerçekten mucizeye ihtiyacım var
malum kurulun mülakatı açıklansa artık ve kazanmış olsam.
galiba benim mucizem bu olurdu.
ne tuhaf, once emek, onca çaba, onca sınav, onca başarı..
bi boka yaramıyor, gözümde hiçbir şeyin değeri yok.
hayatımız insanların iki dudağı arasında iken benim yüreğim sıkışmasın da kimin sıkışsın.
ps: Rabbim benimle biliyorum, şükür olsun günümüze. sadece o kadar çok şey üst üste ki uzun zamandır, depresyone girmemek için resmen çabalıyorum. Allah büyüktür.
Teşekkürler
YanıtlaSil