Nasıl anlatsam ne desem de yüreğimden geçenleri ifade etsem.
Geçti diyorum, geçti, o konu kapandı, bitti, gitti diyorum.
Sonra kendimi onu düşünürken buluyorum.
Aslında içten içe kenara tamamen koyamıyorum onu.
Sanki bi gün karşı karşıya geleceğiz, sanki yaşanmamış-lığımızı konuşacağız.
Sanki bi mucize olcak.
İçten içe bunu mu istiyorum ki...
Oysa elini uzatıp bir daha bırakmayacak, beni benim onu sevdiğimden daha çok sevecek, gözümün içine bakacak, canım derken canına değecek birinin varlığını özlüyorum.
İnanıyorum bi gün o kişiyi yüreğimi emanet edecek kadar seveceğim, sadece zamanı var.
Bekliyorum..
ps: kadro olayı yalan oldu, her yerde olduğu gibi orda da torpil... neyse konuşmayacağım bu konuda. Allah büyüktür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder