Bardağın genelde dolu tarafından bakarım, hiç kondurmam sevdiklerim için, yok ya vardır bi açıklaması vardır birşeyler derim. Bazen kızarlar bana bu kadar pollyana olma diye. Mesela pollyana olmak değil aslında, dünya bu kadar kötü olamaz meselesi. İnsanlar bu kadar bencil olamaz, insanlar bu kadar heveslerimizi kursağımzda bırakamaz meselesi. Ama yanılıyorum ve bunu her geçen gün kat kat tadıyorum..Aslında o insanların iyi insanlar olduğunu bildiğim halde (bak hala konduramıyorum!) niye böyle olmak zorunda.. Bazen çok sorguluyorum.
En çok hevesimi kıranlar yaralıyor beni, ve niyeyse hep sevdiklerim çıkıyorlar onlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder