yine uzun bi aradan sonra merhaba.
farkeettim ki ne zaman içim sıkılsa burda buluyorum kendimi, aferin bana.
12 marttan beri memleketteyim, malum virüs sebebiyle bu durumdayız. benim için çok iyi oldu, evime doy-dum :) evlilik boyunca hiç bu kadar evde kalmamıştım, 2 şehir arasında geçiyordu günlerim. ne çektiğimi bir ben bir Allah bilir derlerya, aynen öyle.neyse...
ilk başlarda her şey çok iyiydi, evimdeyim, eşimleyim, kitap, film, dizi, günlerim mis gibi geçiyordu. ocaktan beri aklımda olan bebek isteğini harekete geçirme zamanı tam da bu zamandı, her şey güzeldi kısaaca..
Günler geçti... ben her negatif testi gördükçe yıkıldım, paranoyak oldum, kafayı yedim. evet yolun başıydı daha, doktorlar bile bir yıl düzenli ilişkiden sonra bebek olmuyorsa müdahale ediyorlardı, ama o polyana kız gitmiş, negatif bir insana dönüşmüştüm..son 3 aydır ovulasyon testi ile yumurtlama günümü takip ettim, olması gerekiyordu diyordum ama her ay yeni bi hüsran... ağlama krizleri...takmayım diyorum, insanların bekleyişi, sözleri deli ediyor beni. çevremdeki bebeklere çocuklara tahammül edemiyorum ! kötü bi insan hiç bir zaman olmadım, kızıyorum engellemeye çalışıyorum kendimi ama içim parçalanıyor. içimde bi yerler acıyor..sızlıyor.
velhasıl bugünde test yaptım ve yine negatif, işte o sebeptir ki burdayım..
ps: geçen sene ağustosta hormonlarıma baktırmıştım her şey iyiydi. tekrar bi muayene olucağım eşimle birlikte, gerekli tüm tetkikleri yaptırıp, her şey olumlu çıkarsa (inşallah) oluruna bırakıcam...kafamın biraz rahatlaması lazım..
ps: açtım yine benim dizilerden 'çemberimde gül oya' yı.. kafamı ancak bu dağıtır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder